In Kedi volgt documentairemaakster Ceyda Torun zeven van de honderdduizend straatkatten in Istanbul. De dieren hebben geen thuis, maar hebben zich wel gehecht aan enkele inwoners. En vice versa.
Torun gebruikt de poezen vooral als schattig vehikel om menselijke verhalen te vertellen. Kedi vertrekt - letterlijk - vanuit het standpunt van de zwerfdieren, in onderwerp en in beeld. Gaandeweg onthult de film zich als een portret van het levendige Istanbul en haar bewoners: de katten én de mensen die ze voeren, aaien, liefkozen of wegjagen.
EEN PROJECT VAN
